دریافت داده‌های یک سرزمین، اندازه‌گیری، نظارت و تحلیل کاربری‌های مختلف آن را در طول زمان می‌توان پایش سرزمین نامید. به منظور صرفه‌جویی در زمان، کاهش هزینه دریافت داده‌ها، مدل‌سازی جهت پایش بهینه معضلات محیط زیست، فناوری‌های فضایی پیشرفته‌ای چون سنجش از دور به کمک می‌آید. پایش سرزمین از طریق ابزارهای سنجش از دور شامل پایش و نظارت بر آلودگی هوا، آلودگی منابع آبی، تخریب جنگل‌ها و به طور کلی پوشش گیاهی، معضلات کشاورزی و محصولات آن، آفات نباتی، زلزله، زمین لغزش، فرونشست، وضعیت خاک از نظر فرسایش، رطوبت و حاصلخیزی، خشکسالی، بیابان‌زایی، تغییرات خطوط ساحلی بر اثر پیشروی و پسروی آب دریا، سیل، طوفان، آتش‌سوزی، تغییرات اقلیمی، تنوع زیستی، ارتباط بین تغییرات زیست بوم، گسترش بیماری‌ها و غیره است.
از آنجا که اطلاعات مکاني در هر کشوري زيرساخت اطلاعات و تصميم‌گيري‌هاي کلان بوده و رشد و توسعه پايدار نيازمند اطلاعات دقيق، به‌روز و قابل‌اطمينان از مناطق شهري و غيرشهري مي‌باشد؛ دست‌يابي به اطلاعات زمين مرجع براي بسياري از متخصصان و تصميم‌گيران در حوزه داده‌هاي مکاني، داراي اهميت به‌سزايي است. استخراج عوارض از تصاوير هوايي و ماهواره‌اي، نوعي فناوري مکمل براي دست‌يابي به اين‌گونه اطلاعات به شمار مي‌آيد که تفسير و آناليز تصوير را ساده‌تر ساخته و به منظور بهنگام‌سازي پايگاه‌هاي داده به کار مي‌رود. با گسترش علوم فتوگرامتري و سنجش از دور، طيف وسيعي از داده‌هاي مکاني در دسترس علوم مختلف قرار گرفته است.
به طور کلی باید گفت که استفاده از تصاویر ماهواره‌اي و عکس‌های هوایی براي ارزیابی و شناسایی سرزمین و همچنین بررسی تغییرات ایجاد شده در یک سرزمین راه را براي مدیریت درست‌تر هموار کرده است. تعـدادي از عوامـل، اسـتفاده از عکـس‌هـاي هـوایی را محـدود می‌کنند که یکی از آن‌ها، هزینۀ زیاد تهیه عکس‌هاي هوایی است. همچنین، بعضی از تصاویر ماهواره‌ای تهیه شده از یـک منطقـه خـاص یـا قدیمی هستند و یا در مقیـاس‌هـاي محلـی مـورد نیـاز، قـدرت تفکیک مکانی خوبی ندارند. همچنین، نمی‌توان تغییرات مـوقتی یا تغییراتی که در یک بازه زمانی محدود در یک سرزمین ایجاد می‌شود را با آن‌ها ارزیابی نمود. عدم دسترسی آسان و هزینه بـالاي تهیـه تصـاویر بـا تـوان تفکیک مکانی بالا مانند تصـا ویر مـاهواره‌هـاي کوئیـک‌ویـو و کوئیک‌برد و نظیر این‌هـا، امکـان اسـتفاده از اطلاعـات تصـاویر ماهواره‌اي براي اندازه‌گیري‌هاي جزئـی را محـدود مـی‌کنـد. در صورت استفاده از سیستم‌هاي ساده‌تر و کم هزینه‌تـر بـا قابلیت تفکیک مکانی بالا می‌توان در زمان کوتـاه، اطلاعـات جزئـی را به‌صورت صحیح فراهم آورد که در این راستا به کارگیری تکنولوژی عکس‌برداری و فیلم‌برداری با پهپاد (پرنده هدایت پذیر از دور) بسیاری از این مشکلات را برطرف می‌نماید.
با توجه به نیازهای محسوس در بخش تصویربرداری هوایی در سطح استان و لزوم توسعه توانمندی‌های دانشگاه رازی در بخش‌های پژوهشی، آموزشی، اجرایی و همچنین ارائه خدمات به نهادهای مختلف و ارتباط بیشتر با جامعه در جهت مرتفع نمودن نیازمندی‌های موجود آن‌ها، مرکز پایش هوایی دانشگاه رازی در سال 1397 به پیشنهاد دکتر «مرتضی پوررضا» و دکتر «محمد خسروی» و با استقبال و تایید معاونت پژوهش و فناوری دانشگاه رازی ایجاد شد. با توجه به فعالیت‌های انجام شده توسط مرکز پایش هوایی و تایید این فعالیت‌ها توسط شورای پژوهش و فناوری دانشگاه در تاریخ 24/11/1400 و هیات رئیسه دانشگاه در تاریخ 11/12/ 1400 ، گروه پژوهشی پایش هوایی دانشگاه رازی تشکیل شد.